PIERWSZE PÓŁROCZE

ty wiejskie dziecko Rembrandta
te nóżki po podłodze z desek będą chodzić
padać (matka nie upilnuje)
i zgięte już kolana - prostej pieśni posłuszne (podskakiwać - prędzej niż wyrażać wdzięczność! pomagać i współczuć)
rączki - jakby biorące chleb
(tak - obejmuje się miłość)
a kotek-rywal "postawiony na swoje miejsce" przez twoją dorosłość
przy misce - zadowolony
a Opiekun? na tym obrazie
zawsze w półmroku:
z robótką (dla dziecka i Boga) ręczną

14 lipca 1983

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

Franciszek Kulon. Młody Rembrandt.

O TYM

bardziej lub mniej
lecz dar - miłości
obróci się później
w taką pustkę że ją wypadnie zapełnić
bólem niemałym: sama się może nie przekonasz -

(przekonują się inni)

jak zawiruje - gdy ją uczynisz -
od pełni - jedność!
dawnego daru milczącej przyjaciółki
i pamięci smutnej:
skromna (jak plamka gdy się zamknie oczy)
człowiecza gwiazda prosta -

dla święta (a może tylko - dla nieba i powietrza)

7 lipca 1984

Litwa, Dowajnonis

(maliniak w lesie)

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

WIZJA: MŁODA DZIEWCZYNA

nie we mnie
w kim innym
inspirując - arcydzieło Poezji
przeszła przez miasto
Nieśmiertelność: oto już jej współczesności
nie ma - lecz Słowo
spłynęło ze Słońcem
i z duszami
w świecie innym - i wszystko na wskroś
rozświetla
w darze
młody krok!... - w osnowie niewidzialnej
najtrwalszy - wśród odblasków
własnych - i długotrwałych
(jak gdyby
poprzez płomienie)
ojców 

1983

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

DO PRZYJACIÓŁKI - ZAMIAST LISTU

dla M.F.

a jednak

Kochanie

kiedy

wszystko co pseudo-dorosło-widzące się kłębi

od dawna - ślepą mgłą

z mroku się wyrzynając - niby budując świat

ciągle ten sam znikąd-wydalony

patrzą - kwiaty i dzieci

(cóż jeszcze? - z głębi przycichłego przed-postrzegania

coraz zamierzchłej i odległej

krzyczą

przypominając

ptaki)

31 maja 1984

Moskwa, metro

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

ŚPIEW I CISZA

i śpiewa ta dziewczynka-fletnia
kiedy cisza
jest w matowo-spokojnym mieście czysta i swobodna
jak jakieś pole - a także jak echo: krótka i krucha
sfera (jej szklany dźwięk już zabrzmiał)
w czystej zaklęsłości
rzekłbyś
jak boże dziecię

1983

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

KWITNIE OWIES ZA ŁĄKĄ

Kończąc tę książkę, dla ciebie -

z mojego dzieciństwa

o sen

dusza - tamten sen

tam ona zawsze w skaleczeniach:

przechodzi

w święto wspólny sen

i dal pozostająca (śpiew bez ludzi)

na wskroś

szumiąc

coraz bardziej w dal

kwitnie

1983, lipiec

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

CIĄG DALSZY

wejść
w głąb
jaśnienia tego
(nie pamiętać, że ty)
i rozumienie
jaśnieje jaśnieje - i ono dla innego
ja - żeby można było zrozumieć (ciąg dalszy jaśnienia
w nowej niepamięci
dla innych)

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

SEN W POLU

Bobolink - Ocean

E. Dickinson

o wietrze

lżejszy - od małej

planety-twarzy

po koszulinie ledwo rozpoznawalny -

pole mnie rozprzestrzenia szczególnie: o żyć by nam - prawdziwością

tą tu jedynie! ....... zapada

słońce... i tam wśród jerzyków nad rumiankami

Bobolink mój!... - oto najczulsza po miłości rana

cała - z twojej czystości:

światu - oddychanie 

1983, lipiec

Moskwa, Orechowo-Borisowo

pole

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

CZĘSTO PODCHODZI DO NAS PIĘCIOLETNIA ASIA

w Asi
nie mieści się
dobroć! jej twarz - bez granic:
niczym ulica szumno-rozbłyskana
ponad rynsztoki - skokiem-i-wylotem
iskrzyć się! - coraz dalej... i jaśniejąca dziewczynka
wchodzi - w mojo-twój świat
uśmiechem - już - obrysowując
w odwiedziny! ... a rączki - jak u małej wieśniaczki
w draśnięciach skaleczeniach "mama
daje mi okrawać ogórek"
w towarzystwie czuło-"kopciuszkowych" skaleczeń i zadr
my - oboje - jesteśmy jak gdyby w kręgu
zamierzchłego - biedno-szczodrobliwego dzieciństwa
(świat nieskończony
włączając)

1983, lipiec

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

PIOSENKA DLA CIEBIE - O OJCU

Mój ojciec był jak piernik biały

z maryjskiej pieśni ludowej

Mój ojciec

był

jak piernik biały,

biało

jarzyła się

dobroć - 

ulatniając się

w powietrzu dnia.

A teraz w tym powietrzu

nie ma nikogo,

izba - zimą - staje się polem pustynnym -

ulatniając się

w ciemności dnia.

I śnią mi się nad ranem

w polu - sanie ojcowskie

jak piernik białe,

jak piernik,

ale w nich nie ma nikogo,

i tylko promienieje,

jarzy się białko nad nimi -

ta sama - dobroć -

ulatniając się

w moim smutku.

1983

Gennadij Ajgi

przełożył Józef Waczków

Salvador Dali. Portret ojca artysty.

O JEDNYM JESZCZE CHŁOPCZYKU - KRÓTKO

(Podpis pod zdjęciem)

bóle i cierpienia
są tej samej krwi
skoro nastąpiło
w tych oczach

zaklaśnięcie - tak wyraźne:
w dół? - ku sercu? - 

rzekłbyś ażeby opłakiwać
samotność serca - 

przez całe - życie

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

FLOKSY W MIEŚCIE

niczym
w bezosobowym zamyśleniu świata
spokojnym i jasnym
tu - jak na środku polany - d r g a  c z y s t o ś ć - i przechodzimy
nie zaniepokojeni
nawet słabym powiewem
uwagi

13 lipca 1983

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

WIZJA: PODLOTEK

rozwinąć
błyskawicą
linie delikatnych skroni
a oczy
rozjarzyć takim smutkiem "nie będę mógł oczyma ziemskimi
ujrzeć w moim życiu
może-Najukochańszej
Twojej urody!"
i poniechać pamięć o kimś bez kogo
będzie
może smutniej
mianowicie - w szczęściu (a szeptem
będzie: pragnę:
tutaj bezradnie rozprasza się
poruszeniami
przyjaciel
do ciebie od ciebie)

3 lipca 1983

Odessa

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

Jean-Honore Fragonard. Czytająca dziewczyna.

I: GDZIEŚ TAM ŚPI - CHŁOPCZYK

Twojemu serbskiemu rówieśnikowi -

Mitii Badniareviciowi

ten

niewidzialny ogień - strzeżony

przez niewidzialne podmuchy

i ludny dom

wiatr coraz bardziej - skoro - w przebłyskach rozumienia

jesteśmy coraz bliżej

tego promieniowania: silniejszego - słabością

najsubtelniejszą: o jak dla ziemi - pośród roślin - dorośnieniem promiennym

rozszerza - poprzez oddaloną skrytość

swój krąg (a to wszystko w domu)

to ciepło

które jest cieplejsze od możliwości świata

(niewidzialne - jak podmuch)

1983

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

Wilhelm Leibl. Śpiący chłopiec.

DŁUGA PRZECHADZKA

dnia
Jaśnienie
na całą wysokość
(Podniesienie
torsem
Napowietrzne)
w ranach odpychających
(w powietrzu)
róż

1983, lipiec

Czernomorka pod Odessą

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

WSPOMINAJĄC WCIĄŻ TEN SAM KOŚCIÓŁ

Teraz
jak dziewczyneczka
jak córka moja.
Jak mojego rodu
jaśnienie - poprzez twarz
w imieniu wszystkich - łza
nie przymgliwszy się w ciągu stuleci
wzruszeniem (jak na Obliczu)
trwa oto w tym dniu moim
z tobą
bez słów - z tobą.

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

PIOSENKA CZUWASKA DLA TWOJEJ RÓWIEŚNICY

węgierskiej dziewczynce Agi Abel

Ach, gra, gra-wirowanie! -

i wirowania tego wierzchołek -

to czub rozłożystego wiązu,

kołysze się czub tego wiązu

strząsając nas w ogień i w wodę! -

a między ogniem i wodą

uczyniłam piwo, podobne ogniowi,

zebrałam gości jak zbiera się włosy,

grę im jak lalkom narzuciłam,

a potem ich puściłam jak pisklęta:

- Gęsiego-gęsiego: sio! -

rozchodźcie się!

1983

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

Gustav Henning. Czytająca dziewczyna.

PODCZAS CHOROBY - OBRAZ WE ŚNIE

była gorzka
wilgotna
jedność:
usta - co zetknęły się z różą
i to
wszystko - obrócone w łzę
(bez blasku
niczym
przewinienie ciężkie
w pamięci
zamierzchłe):
tym byłem - cały
lekko zdrzemnąwszy się
w suszącym strachu - dziennym

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

WIERZCHOŁKI BRZÓZ - OD DZIECIŃSTWA I DO DZIŚ

niby
wszystko to samo:

o
zacichanie - po
szepcie
spojrzenia
i słuchu

(i zapomniałem tak było przez całe życie zapomniałem kołysankę co była głosem żeby przez całe życie wspominać kołysankę jakby bezsłowno-pierwotną co inicjalnie otwarła mnie od wewnątrz przyobiecując mi przestrzeń swobodną szeroką gdzie tylko sięgnie oko) - 

o
zacichanie - (od dawna już nie ma nikogo):

powietrze - w wierzchołkach:
brzóz

1983, czerwiec

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

Krzysztof Koniczek. Brzozy - lato.

ZNOWU: KOŁYSANIE CIEBIE

pąsowe
róże - w oczach
niemowlęcia:
dniu - zakołuj: o - motyl:
no wejdź - zauważ:
chwila:
biel

Gennadij Ajgi
przełożył Józef Waczków

Henri Le Sidaner. Kołyska.