NIEWOLNICA

 

Dziwnym jest człowiek stworzeniem!

Dlatego, żeś niewolnica,

I dlatego, że bez lęku

Odskoczyłaś od poety

I ze śmiechem dysk zwierciadła

Podsunęłaś jego zmarszczkom —

On z tym większym pożądaniem

Patrzy, jak się w kącie czaisz

Cała podana do przodu,

Pod żółtym jedwabiem ostro

Wznoszą się malutkie piersi,

Jak jaśnieje śniady łokieć,

Smoliście opadły włosy

Wzdłuż twojej libijskiej twarzy,

I jak czarne słońca na niej

Świecą radośnie, paląco

Afrykańskie twoje oczy.

 

     Iwan Bunin   (1870-1953)

                                                             przełożył Adam Pomorski

Narzeczona

Dziewczęce swe warkocze plotłam,

Przy oknie trwałam zadumana,
Nade mną noc gwiazdami kwitła,
I grało morze jak organy.
I step dzwonił, i falował
Cykaniem swym sekretnym, lubym,
I któż to do mnie wszedł przed tobą,
Kto, w tę ostatnią noc przed ślubem,
Przejął mi duszę taką męką,
Taką czułością i kochaniem?
Komuż to się oddałam w lęku
Przed ostatecznym już rozstaniem?

Iwan Bunin

Przełożyła
Maria Leśniewska

Barbara Gulbinowicz. Dziewczyna z warkoczem.