ŻEGLARZ

Denisowi O'Dricollowi

Trzeciego dnia rano

Wpłynęliśmy na pole wieloryba.

Żadnych wielorybów, sieć

Falowała galaktyką śledzi.

Kruk, wypuszczony z klatki,

Fruwał nad niewidocznymi wyspami.

Ósmego dnia rano

Warkocz jak jaskier

Przyszedł na brzeg, by nas powitać.

Na imię miała Gudrun.

Oko koloru dzwonka

Powiodło nas do dworzyszcza i męża.

Do harfy, rogu z piwem, pięknych płomienistych kwiatów.

Nikt, kogo spęta płomień, nie znajduje sławy

Ani strzeżonego złota.

Dwudziestego dnia rano

Rzuciliśmy wyzwanie mrocznym wirom,

Wściekłym krosnom morza.

Tam odpłynął nasz Hawkwing,

I nie wiemy,

Czy

Omotały go słone czółenka,

Czy samopas wypuścił się na rabunek.

Nie powiodło się nam

Ze świętymi krzyżami, dworami

Celtyckich wodzów.

Wszystkie puste, na wszystkich

To samo znajome piętno.

Nasi ojcowie

Byli tu wcześniej.

Nasi ojcowie zostawili

Wspaniałe opowieści i wypalone kamienie.

Siedzieliśmy głodni

Między jeziorem i górą

Setnego dnia rano, pod

Czwartym księżycem.

Ragna, piszę to

Z pewnej irlandzkiej wioski.

Nie wiem,

Czy jeszcze żyjesz,

Ty i twoje krosna i żarna i forma do sera.

Jestem siwym garbatym mężczyzną.

Dawno temu musiałem nauczyć się nowej mowy.

Pilnuję na polu koni.

Po dziesięciu tysiącach poranków

Deszczu, mrozu, pieśni skowronka

Jak mam odnaleźć drogę

Do brzegu Trondheim?

George Mackay Brown

przełożył Andrzej Szuba

William Turner. Ostatnia droga Temeraire'a.