BIBLIA

Niechaj będą moje dłonie jako rzeki
we włosach twoich.

Piersi me niczym dojrzałe pomarańcze.

Mój brzuch jak gorąca forma chleba twego męstwa.

Moje nogi i moje ramiona niechaj będą jak bramy,
jak bramy dla twoich burz.

Włosy me niczym bawełna na krzewie.

Całe moje ciało niech będzie hamakiem dla twojego ciała
a moje myśli - twoim garncem,
twoim wąwozem.

Gioconda Belli
przełożyła Walentyna Trzcińska

Gioconda Belli – poetka, pisarka, prozaik.

Rocznik 1948, zakładała w latach siedemdziesiątych w Nikaragui rewolucyjny Front Sandinistowski, który walczył z prawicową dyktaturą klanu Somozów. Była obok ks. Ernesta Cardenala emblematyczną poetką dla tamtego ruchu. Wielbiła Fidela Castro. W 1994 roku opuściła Front Sandinistowski, który przemienił się - jej zdaniem - w partię autorytarną i skorumpowaną. Dziś mówi: - Ani kapitalizm, ani powrót do mentalności plemiennej, jak w Jugosławii czy Ruandzie, ani stare wartości konserwatywne z mężczyzną w roli władcy nie przyniosą rozwiązania. Trzeba szukać Trzeciej Drogi, ale prawdziwej Trzeciej Drogi - nie takiej, jaką wybrała europejska lewica na czele z Tonym Blairem.