***

Tu, w wietrznym zaciszu cmentarza,
pod drzewkiem pinii,
w tym miejscu skręciłem, zawróciłem ścieżką.
Wiatr wzdychał wśród drzew, wspominałem to, co byłe,
wczorajsze, ojca wiatrów, z mego bólu,
zmartwienia: i że błądziłem nie tęskniąc za nikim,
w nieobecności czyichkolwiek tęsknot w tej wietrznej krainie.


Paavo Haavikko
przełożyła Bożena Kojro