KANCELISTA PATRZY PRZEZ OKNO

Załatwiając w zrujnowanej kancelarii sprawy ducha
coraz częściej znajduję się na ziemi niczyjej:
na biurku niewyraźna sterta książek
i nieczytelne maszynopisy...

Młodość ma tak ostrą wyraźną granicę
jaka w rzeczywistości nie oddziela dobra i zła;
na twarzach drużyny debiutantów
przenikliwy uśmiech założycieli wiary,
żyletka jednostronna, ale o dwóch ostrzach,
która rozcina węzeł życia
i jego roztapiające się płatki zgniata w symbole:
im gorsze tym lepsze, ojczyzna albo śmierć!

Wnet zapłonie podsycany przez rum płomienny atak,
już syczy wąż losu w twarzy mroźnego wiatru.

Męska dojrzałość? Wspaniałe urojenie:
siedemnastowieczny Siedmiogród
buforowe państewko między rzeczywistością a utopią
i w zakamarku w cieniu świecy Wielki Książę
z twarzą w bruzdach, pełną gorzkich zmarszczek
przemierzając w wyobraźni
kwadraty łąk cuchnące gównem janczarów
z niepowtarzalną strategią rozgrywa partię
szachów, ale w sytuacji bez wyjścia, bez szansy na ruch.

Ottó Orbán

przełożył Bohdan Zadura

Ottó Orbán urodził się w Budapeszcie 20 maja 1936 roku. Węgierski poeta, eseista, tłumacz i wykładowca uniwersytecki.

Był wiceprezesem węgierskiego klubu PEN, założycielem Akademii Literatury Cyfrowej.

Pod koniec II wojny światowej, jako dziewięcioletni chłopiec stracił ojca. Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1954 roku został zatrudniony na Wydziale Humanistycznym ELTE (w 1956 roku). Z powodu swojej choroby ukończył tylko 3 semestry, został hospitalizowany w 1958 roku. Później już nie kontynuował studiów i nie uzyskał dyplomu. Odtąd był niezależnym pisarzem. Od 1962 roku był członkiem Węgierskiego Stowarzyszenia Pisarzy.

W latach 1981-1991 był szefem czasopisma „Kortárs”. Od 1998 roku był członkiem Życia i Literatury . Podróżował do Indii w 1968 roku, w roku 1976 przebywał w Stanach Zjednoczonych. W 1987 roku został zaproszony przez Hamline University of  St. Paul i University of Minnesota.

Wiersze zaczął pisać całkiem młodo, kiedy był studentem, i wkrótce stał się "cudownym dzieckiem". Jego pierwszy tom ukazał się w wieku 24 lat (w 1960 roku). Jego poezja z lat 60. charakteryzuje się silnym, bezpośrednim nasyceniem emocjonalnym, które jest głównie karmione doświadczeniami wojennymi i poetycko manifestuje się użyciem strukturalnej metafory.

Od drugiej połowy lat 70. W jego twórczości coraz częściej zaczęła się pojawiać ironia, czerpał z autorów literatury węgierskiej i światowej, od Attili Józsefa po Allena Ginsberga . Jego działalność jako tłumacza była wyjątkowo szeroka, obejmowała główne obszary poezji angielsko-amerykańskiej i hiszpańskojęzycznej, od starożytności do chwili obecnej. Zmarł 26 maja w Szigliget, w wieku 66 lat.