Rzeźbiłem starannie
mój żal
gdy zmarł przyjaciel
albo stary księgarz
kochany i czczony
drogi kuzyn lub ciotka
Zbierałem
me łzy
do urny
lub przetaczałem je
z dworską etykietą
w elegie i pieśni
w refreny
dla ciemnych dostojnych cyprysów
nad blaskiem śródziemnomorskich grobów
Dziś sam siwowłosy
krok za krokiem wchodzę
w obłoki mgły
gdy umiera ktoś
kogo znałem dawno temu
szkolny kolega z liceum Barona Bynga
czy sklepikarz z rogu
Pentelis Trogadis
wyję jak dziecko
które wetknęło
palec
między drzwi
Irving Layton
przełożył Jarosław Sokół
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz