TYŚ TO...

Tym tylko byłem, czego
Ty dotknęłaś dłonią,
nad czym w noc głuchą, wronią
pochylałaś się strzegąc.

Tym tylko byłem, co
rozróżniałaś tam, w dole,
w licach zatartych, w czole
rysy nawykła ciąć.

Tyś potrącała przecież
zmysł by drżał, by nie usnął,
mnie - małżowinę uszną
lepiąc w gorącym szepcie...

Tyś to w wilgotną głąb
krtani, w łuki podniebień,
kiedy wzywałem Ciebie
- miękki wkładała głos.

Ślepy byłem, lecz szłaś
przesłonięta i jawna
wzrok wszczepiając mi z nagła
- tak zostawia się ślad

i tak światy się stwarza,
a stworzone od nowa
zaczynają wirować
i darami obdarzać.

Tak to blaskiem, to mgłą
spowity ziąbem, ogniem
wśród przestworzy samotnie
krąży zbłąkany glob.

Josif Brodski