strażacy pierwsi zadbali
o siebie. Widziałem jak wieże padały na kolana.
Widziałem jak urzędnik spycha kopnięciami
zwęglone ciała z sierocińca na jedną stronę, dokładnie
oznaczając miejsce przyszłych badań.
Kochankowie przerwali przed szczytowym skurczem
i rozeszli się w gniewie w przeciwnych kierunkach
odprowadzani pod łokcie przez olbrzymy ognia.
Potem dygnitarze przekroczyli mosty
pełni zachwytu dla świetlnej komory,
planując ukaranie tych co przeszli wcześniej.
A reszta motłochu, wykrzywiając twarze
w niecodziennej ucieczce, ryczała pochwały
dla rozbuchanej urody sojusznika, prosząc
Tylko więcej światła żeby obejrzeć
zagładę sąsiada
Wszystko to widziałem przez naprawioną lornetkę.
przełożył Jarosław Sokół
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz