BÓR W ZADUMIE...

Bór w zadumie ocienia pastusze śpiewności.
W oddali cisza już zapadła.
Wypływa trwożnie noc garnąc się do pewności
spaczonego zwierciadła.

Wschodzące wątpliwości w łez rosie stanęły,
ulgą się zachłysnęły łkania.
Fałszywe łamigłówki zgrane maski zdjęły,
przebłysk dumy odsłania

(zmawia się złudne Może z niemym Niemożliwe)
harpuny bezpiecznych ostoi,
przed usłużnym Dlaczego cofa się skwapliwie
Nie Wiem do nory swojej.

Ślepe zwierciadło, gdy je woli każe śledzić
przerażonych instynktów siła,
zamazuje i gasi rozognione Wiedzieć
i w mgle odbicia zsyła

między mętne majaki, w niej zakotwiczone - 
konstelacji siedmiokroć siedem,
słowa, co się rozbiły o Niewysłowione,
gwiezdnych bitw trupią schedę.

Bezgłose się wyrwało westchnienie i oto
myślą, w sen wdaną, się dopala,
anioł się dogaduje z wyklętą istotą
przez gwiazdy, co lśnią z dala.

Łysnęło zgodą, zaskrzył się trzask metaliczny,
za czasem zapadły zawory.
W okrutność znaku, w zimną niewzruszoność liczby
oblekły się przestwory.

Trwa ostra krystaliczność cyfr, wiecznie niesyta.
W niej, gdy współczucie głucho zbawi
(ów kwiat nieludzki, piękny), głębie słowa czyta
noc - lecz nic nie wyjawi.

Richard Weiner
przełożył Józef Waczków

Richard Weiner (1884-1937) - czeski poeta, prozaik i publicysta.

Urodził się w rodzinie właściciela małej fabryczki. W 1902 roku ukończył gimnazjum, a cztery lata później studia chemiczne. Zmobilizowany, walczył podczas pierwszej wojny światowej na froncie serbskim. Przeżył załamanie nerwowe, wskutek czego został odtransportowany na tyły, a w roku 1915 zwolniono go ze służby wojskowej. Obrał zawód dziennikarza i publicysty, zatrudnił się w redakcji dziennika "Lidové noviny", później przez wiele lat był jego korespondentem w Paryżu. Długoletni pobyt we Francji, gdzie związał się z surrealizującą grupą "Le Grand Jeu" (Wielka Gra), nie pozostał bez wpływu na jego twórczość. Zmarł w Czechosłowacji, dokąd wrócił mniej więcej na rok przed śmiercią. Weiner miał silne poczucie absurdu egzystencji, a także obcości, osamotnienia i wyalienowania. Jak pisze J. Chalupecký, „Żyd wśród chrześcijan, Czech wśród Francuzów, poeta wśród ludzi praktycznych, kawaler wśród ojców rodzin, homoseksualista wśród heteroseksualistów – czuł się człowiekiem niepotrzebnym”.

Dzieło Weinera charakteryzuje się ogromną oryginalnością, na tle literatury czeskiej pozostaje zjawiskiem osobnym i wyjątkowym, czego nie zmienia fakt obecności w nim pokrewieństw z surrealizmem i zwłaszcza ekspresjonizmem, a także z filozofią egzystencji. Weiner wywarł wpływ na późniejszych twórców czeskich, zwłaszcza na poetów Grupy 4 (Jiří Kolář, Ivan Blatný).